زبان تشکرداشته باشیم 
در برخوردهاى اجتماعى، یکى از عوامل محبتآفرین و تحکیم روابط، داشتن حالت و روحیه«سپاسگزارى» و «قدردانى» و «حقشناسى» نسبت به مردم است. همواره سپاس و تشکر، در مقابل «نعمت» است. نعمت و احسان هم یا مستقیما از سوى خدا به ما مىرسد، یا بندگان خدا واسطه خیرند و نیکى بر دست آنها جارى مىشود و ما از نیکوکاری‌ها و یاری‌ها و مساعدت هاى مردم بهرهمند مىشویم و «نعمت الهى» از این طریق شامل ما مىگردد.تصور نشود که «شکر خدا» با «سپاس از مردم» منافات دارد، بلکه گاهى شکر الهى در سایه تقدیر و تشکر و حقشناسى از مردم تحقق مىپذیرد و خداوند به این گونه سپاسگزاری‌ها راضى است، بلکه به آن دستور مىدهد.پس، بحث شکر، اختصاص به زبان ذاکر و قلب شاکر و سجده شکر در برابر نعمت هاى الهى و در پیشگاه خداوند متعال ندارد، بلکه جلوهاى از شکر هم در ارتباط با نعمت‌ها و نیکی‌هایی است که از مردم به ما مىرسد و نسبت به آنان هم باید شاکر باشیم.
