غدیر خم حقیقت یا دروغ؟

>>باران ( پنج شنبه 91/10/21 :: ساعت 7:1 عصر)

متاسفانه همواره در طول تاریخ بشر، کسانی بودند که به شایعه پراکنی درباره رخدادهای بزرگ می پرداختند و چه رخدادی بزرگتر از واقعه غدیر، به همین دلیل بر آن شدیم تا به یکی از این شایعه ها را بررسی کنیم.

حقیقت این عید و ارتباط آن را با همه امت و سابقه آنرا که به دوران پیامبر اکرم (ص ) میرسد، فهمیدیم . پس از عهد پیامبر نیز، عید گرفتن این روز، از امامى به امام دیگر رسیده است و امینان وحى الهى ، همچون امام صادق وامام رضا (ع ) آن را آشکار کرده و یادش را زنده نگهداشته اند. پیش از آنان هم امیرالمؤ منین (ع ) احیاگر این عید بود.
سخن و عمل امام صادق و امام رضا (ع) درزمانى بود که هنوزنطفه آل بویه بسته نشده بود و روایات این دو امام در تفسیر فرات و کافى که در قرن سوم تالیف شده اند، آمده است و اینگونه روایات ، مدرک و منبع شیعه است که این روز را از دیر زمان عید گرفته اند، در سایه عمل به آن سخنان نورانى و طلایى امامان .
اکنون تعجب است که گفته اند این عید را معزالدوله در سال 352 پدیدآورده است و آن را از بدعتهاى شیعه شمرده اند.
نویرى ضمن برشمردن اعیاد اسلامى ،گفته است : یک عید هم هست که شیعه آن را ساخته اند و نامش را عید غدیر گذاشته اند وسبب آن ، عقد اخوتى بوده که پیامبر، میان خود و على (ع) در روز غدیر خم بست وغدیر برکه اى است که آبچشمه در آن بریزد و اطرافش درختهاى انبوه باشد. بین غدیر و چشمه ، مسجد پیامبر است . روزى را که شیعه عید ساخته اند، هیجدهم ذى حجه است ، چرا که آن برادرى در حجةالوداع سال دهم هجرى بود و اینان شب غدیر را با نماز زنده مى دارند و فردایش ، پیش از زوال ، دو رکعت نماز مى خوانند و شعارشان در این روز، پوشیدن جامه نو و آزادکردن برده و نیکى به دیگران و قربانى کردن است و اولین کسى که این روز را عید قرارداد، معزالدوله بود (که اخبار او را در قضایاى سال 352 خواهیم آورد).

و چون شیعه ،این عید را ساختند و از سنتها و مراسم خویش قرار دادند، عوام اهل سنت نیز در سال 389، مثل شیعیان روزى را روز شادى و جشن قرار دادند و آن را هشت روز پس از عید شیعه تعیین کردند و گفتند: این روز، روز داخل شدن پیامبر و ابوبکر به غار است و در اینروز، زیورها و جشنها و آتش افروختنهایى را رسم نمودند (1)
مقریزى نیز گفته است : عید غدیر، عید مشروعى نبوده و هیچ یک از پیشینیانى که مقتداى مردمند به آن عمل نکرده اند و اولین بارى که در تاریخ اسلام دیده شده ، در روزگار معزالدوله است که در سال 352 آن را بنا نهاد وشیعه نیز از آن پس ، غدیر را عید قرار داد(2)
چه مى توان گفت درباره نگارنده اى که پیش ازآن که حقیقت تشیع را بشناسد، درباره تاریخ شیعه مى نگارد، یا آن که حقیقت را شناخته، ولى هنگام نگارش ، آن را فراموش کرده است ، یا به دلایلى از آن چشم پوشیده ، یاآن که نمى فهمد چه مى گوید، یا آن که به آن چه مى گوید، بى اعتناست ! مگر مسعودى (م (346 نمى گوید: فرزندان و شیعیان على (ع) این روز را گرامى مى دارند؟ (3) مگر کلینى ، راوى حدیث در کافى (م 329) و پیش از او فرات کوفى در تفسیرش آن را نگفته است ؟ این کتاب ها پیش از تاریخى که مقریزى گفته (یعنى 352) تالیف شده است . مگر فیاض بن عمردر سال 259 از آن خبر نداده و نگفته است که امام رضا (ع) را دیده است که این روزرا عید مى گرفت و فضیلت و سابقه اش را مى گفت و آن را از پدرانش از امیرالمؤ منین نقل مى کرد؟ مگر امام صادق (ع) (م 148) خبر از آن نداده و اینکه پیامبران پیشین هم روز نصب وصى را عید مى گرفتند، آن گونه که سلاطین و امرا، روز به تخت نشستن خود راعید مى گرفتند؟امامان شیعه (ع) در دورانهاى کهن و زمان خویش پیروانشان را به انجام کارهاى نیک و دعا و عبادت در این روز دستور مى دادند. حدیثى که ازمختصر بصائر الدرجات نقل شد،نشان مى دهد که در اوایل قرن سوم ، غدیر از اعیاد چهارگانه مشهور شیعه بوده است .
این است حقیقت غدیر. اما آن دو نویسنده خواسته اند از شیعه ایراد بگیرند، آن سابقه شایسته را انکار کرده و غدیر را از بدعتهاى منسوب به معزالدوله دانسته اند وبه خیال خود پنداشته اند که هیچ تاریخ ‌شناسى سخن آنان را به نقد نخواهد!...